Toen ik wakker werd vanochtend kletterde de hagel tegen de ruiten. Ga ik wel wandelen? Ja, ik ga, want ik ben al een aantal keren niet geweest. Nog even de voorspelling van Harma Boer op RTV Noord lezen, deze is vaak behoorlijk kloppend. Harma zegt: “Vanochtend af en toe een bui, maar in de middag droog en zelfs een zonnetje”.

Een aantal Boetenbaintjes stond met opgewekte energie bij het station, klaar voor een wandeldag in de omgeving van Hoogeveen. Janny, Annemiek, Yolanda, HP en Ellie. Tijdens de treinreis stapten Jan en Manon nog in en in Hoogeveen wachtten Margreet, Gerrit, Laura en Willemien. 11 Boetenbaintjes die de regen durfden te trotseren. Tijdens de treinreis werden de voorspellingen van de weer-apps al besproken. De middag leek redelijk droog te blijven, ook volgens de apps. Bijna iedereen had bij de start de regenbroek al aan. Het begon droog maar dat duurde niet lang dus toen kwamen ook de regenjassen en poncho’s tevoorschijn.

Het eerste stuk in Hoogeveen begon even op een goed onderhouden pad, maar al snel veranderde het in een uitdaging op modderige paden langs een sloot waar je goed op moest letten. Dan een tijd een verhard pad langs beukenhagen in echt prachtige herfstkleuren. Helaas eindigde het pad bij een sloot waar we echt niet over konden. We hadden blijkbaar het parallel pad moet hebben en liepen nu over het terrein van Monuta. Toen we terug liepen suggereerde iemand nog dat we misschien anoniem ergens aan konden schuiven voor koffie met cake. Toch maar niet gedaan. We probeerden nog of we ergens de sloot over konden springen, alleen Jan waagde dat. De rest liep het hele stuk terug.

Na nog weer een stuk door een weiland werden we geroepen toen we op de verharde weg kwamen. Bij een boerderij stonden een boer en boerin die ons vertelden dat het schouwpad waarover we hadden gelopen particulier terrein was en dat we daar niet langs hadden gemogen, ze zagen wel vaker mensen dat pad nemen. Uiteraard wisten we dat niet. De veurlopers vertelden dat we de Groene Wissel Hoogeveen liepen en gaven de url van de website door, waar ze een klacht konden indienen.

In het bos met uitzicht op een prachtig open terrein hielden we even een korte stop om iets te eten en voor de ‘wc’. De koffie zou nog ruim een uur duren gaven de veurlopers aan. We liepen nu door bos en langs heide op prachtige droge paden. Heerlijke vochtige herfstgeuren en op één stuk de geur van pas gezaagd naaldhout. Uit het bos liepen we door een soort vakantiepark met veel auto’s van één uitzendbureau en een paar oost-Europese kentekens. Waarschijnlijk werden de huisjes bewoond door mensen uit Oost-Europa die hier werken was de conclusie.

Direct na de huisje zagen we een paar gebouwen met gezellig gekleurde  lampjes. Het koffieadres! Het was een verbouwde schuur, niet erg warm, maar wel gezellig met lekkere koffie en dito (echt huisgemaakte) mon chou taart. Ook een grote wand met boeken, allemaal te koop voor €2,- Margreet nam er één mee. Laura legde aan tafel de term matties uit. Het betekent mensen die samen, als slaven, de tocht van Afrika naar Noord- of Zuid-Amerika hebben overleefd. Het woord is in Suriname tijdens de slavernij ontstaan en betekent vriend, lotgenoot, maat. Het wordt nu ook veel in Nederland gebruikt. Vooral door jongeren. Weer iets geleerd! Laura en Ellie hebben besloten dat ze voortaan ‘taart-deel-matties’ zijn, een heel stuk taart is toch teveel.

Met onze energie aangevuld gingen we verder met de tocht. Bos en heide. Het weer was prima met zelfs af en toe een beetje zon en mooie wolkenluchten. Nadat we door Fluitenberg waren gelopen naderden we Hoogeveen. Daar liepen we kriskras door een groot helofietenfilter. Een nat gebeid met gelukkig paden over een soort dijkjes zodat de voeten droog bleven. Het werd al schemerig toen we ruim na vijven op het station aankwamen. Modder aan de schoenen en 26 kilometer in de benen. Toch een boetenbaintjes waardige afstand.

Dank Janny En Yolanda voor de mooie afwisselende tocht en de leuke koffiestop.

Ellie