“De herfst is het seizoen voor gevorderden”. Deze quote is niet van mezelf, ik heb hem geleend van onze onvolprezen bioloog Midas Dekkers. Hij voegde er aan toe dat de lente en de zomer een makkie waren, ja, dat kunnen we allemaal wel. Maar de herfst met zijn druilerige dagen: dan komt het er op aan.

Deze gedachte drong zich aan me op toen ik wakker werd op de 11e van de 11e , start van de jolijt in het zuiden, lampionnetjesdag bij ons in het noorden. De regen en de druilerigheid vielen met geen mogelijkheid te ontkennen en oh, wat was de verleiding groot om me af te melden bij voorlopers Frieda en Annemiek. Maar voor ik het wist stond ik, gehuld in solide regenkleding buiten: Gaan!

Tot mijn en ieders verbazing was ik bij verre na niet de enige: 16 door poncho's en capuchons niet direct te herkennen BBtjes stonden in de regen bij de Kastanjehoeve in Glimmen vol goede moed te wachten op wat komen ging. Uiteraard was er wat verwarring, daar hebben we nu eenmaal patent op aan het begin van een wandeling, dit keer veroorzaakt door Thea en Gerrit die er niet waren. Annemiek ging op onderzoek uit en ontdekte dat er niet een maar twee parkeerplaatsen waren. Probleem opgelost. Na de blije begroeting met HP, die een maand in India had gebivakkeerd en met Laura, die heelhuids terug was van haar fietsavontuur door Zuid-Korea, konden we op pad. Op naar het Noordlaarderbos, de Appelbergen en de Onnerpolder.

Het regende gestaag en Frieda dekte zich van meet af aan in door te melden dat het ieders eigen keuze was om mee te gaan. Nou denk ik niet dat wie dan ook de bedoeling had om de voorlopers de schuld te geven van dit druilweer, maar toch herhaalde ze het regelmatig: “Eigen keuze”. Zeker Frieda, en jij kunt er niets aan doen, dat weten we heus wel! Het bleef lekker door regenen, maar de wandeling was prachtig mede dankzij de mooie herfstkleuren die in deze tijd op zijn mooist zijn wat mij betreft.

Toen we aankwamen bij de koffie in Blankenhoeve viel het reuze mee met de modder en de nattigheid onder de regenkleding. Er waren wat klachten over natte voeten en er was wat gemopper over de kwaliteit van de regenbroeken, maar we waren geenszins uit het veld geslagen. Na ieders eigen keuze voor koffie met of zonder taart kondigde Annemiek aan dat HP en Laura beiden 10 minuten (stopwatch) tijd kregen om centraal een spreekbeurt te houden over hun reisavontuur, waar ze enthousiast gebruik van maakten. Later vertelde Laura dat dat geen eigen keuze was, het werd haar min of meer opgedragen, maar leuk was het wel.

Na de koffie werd het even wat droger en konden we genieten van mooie regenbogen, de achterhoede zag een grote, fraai gecamoufleerde pad, en de voorhoede genoot van een ree die vlak voor ons het pad overstak. Er waren nog wat late cosmea’s en nog steeds veel paddenstoelen. Dat alles gevoegd bij de heerlijke geuren van een bos in de herfst maakte het tot een heerlijke wandeldag.

Enigszins uitgedund kwamen we bij de Kastanjehoeve: Peter en Mariette vonden het welletjes met het geploeter over de blubberige paden en haakten al eerder af, anderen gingen gelijk door naar huis en weer anderen wilden ineens de eerstvolgende bus halen zodat de drankjes snel naar binnen werden gewerkt. Met een klein clubje bleven we over om in alle rust tevreden na te genieten van deze mooie herfstwandeling. Dank, Frieda en Annemiek!

Marja