Afterparty

We waren nog volop aan het nagenieten van het gezellige lustrumfeest van een week geleden, toen zich alweer een nieuw feestje aandiende in de vorm van een prachtige nazomerse dag met een prachtige herfstige boswandeling vanuit Gieten.

Met een mooie roedel van 13 vertrok Rudolf opgewekt vanaf het startpunt. Het was voor hem de derde keer zei hij er nog even bij, maar hij leidde zijn roedel als een volleerde veurloper.

Het was een van de laatste warme dagen van de nazomer, met temperaturen rond de 19 graden en dat op de dag dat de wintertijd weer inging! Onze waardering hiervoor kende geen grenzen, iedereen was goed gemutst en op voorhand blij met deze stralende dag. In het programma stond dat er na 11 km koffie zou zijn, mooi op de helft dus, maar tot onze verbazing en blijdschap kregen we al na een km of 6 een voor velen van ons onbekend café in het vizier: de Lente van Drenthe, oftewel het Koerscafé. Midden in het bos en een absolute aanrader. We verdeelden ons over twee tafels, de ene met taart, de andere met een paddenstoelenboekje van Margreet, waaruit we veel leerden, onder andere dat er een soort paddenstoel bestaat dat wel eetbaar is in Hongarije, maar niet bij ons.

De wandeling ging langs bekend terrein als het Nije Hemelriek en andere zandafgravingen die er door het windstille weer en de weerspiegeling wonderschoon bij lagen en over met veel blad bedekte bospaden. Zo veel dat we wel door de bomen het bos maar niet altijd door de bladeren het pad zagen. Bij een wandelknooppunt hoorde ik HP uitleggen dat dat niet betekende dat wij in de knoop lagen, maar dat het hier de paden betrof.

De vogelaars Thea en Margreet zorgden voor enige reuring vanwege een vermeend goudhaantje, maar besloten later dat het waarschijnlijk een pimpelmees was. Gaf niets, wij vonden alles best! Zelfs de vele mountainbikers, voor wie we regelmatig aan de kant moesten springen wilden we wel vergeven.

Rudolf gunde ons een paar keer een mooie pauze, een keer lekker in de zon, een andere keer op de Houtvester Jansenweg, gezien de connectie met zijn achternaam een toepasselijk stopje. Zonder enige complicatie bereikten we het punt van beslissing: nog 20 minuten heen en weer voor een nazit of rechtstreeks naar de bus en de auto’s. Unaniem werd voor het laatste gekozen. We bedankten Rudolf voor de heerlijke dag waarop hij ons bedankte omdat we zo lekker in zijn tempo mee hadden gewandeld.

De 6 busgangers konden nog een tijdje in de zon wachten, zo lekker warm nog dat Annemiek de suggestie deed om een bus later te nemen. Maar nee, na 21 km was het genoeg: op huis aan!

Marja