Boetenproat
Wuivende weiden in Westerwolde
Behalve de bloemrijke alpenweiden in het voorjaar ken ik niets mooiers dan de wuivende weiden in Westerwolde, begin juni. Of misschien is het andersom of moet je niet willen vergelijken, maar mooi waren ze. Met bloeiende grassen en zuring in tinten van bruinroze, naar zachtroze, naar roodroze, naar hardroze, naar donkerroze, soms alleen het donkerroze/rode van de zuring met heel veel geel van de scherpe boterbloem, aan de randen de rode en witte klaver en de leeuwenbekjes. En omdat het stevig waaide was het alsmaar in beweging en bewogen de kleuren mee.
Achter de veurloper an
Peter had zijn veurlopersshirt uit de mottenballen gehaald; dat kon je wel zien, de gaten zaten erin. Hoewel dat volgens hem kwam door een avontuurlijke tocht door de bramen. Soms kon je hem beter niet volgen, bijvoorbeeld tijdens de rit ernaar toe; wij reden kilometers om. Jan volgde ons dan ook niet en deed gewoon wat er op het briefje stond, dat Peter gemaakt had. Toen we op de parkeerplaats kwamen, meldde Berend dat Jan een kwartier geleden de parkeerplaats opgereden was, en meteen er weer af, Berend wist niet waar hij was. De moderne communicatiemiddelen werkten niet mee: Peter had geen bereik en Jan geen beltegoed. Maar tenslotte kwam alles goed en konden we om half elf met z’n negenen op pad vanaf camping De Oude Willem, waar sommigen van ons mooie herinneringen hadden aan winterkamperen.
Hemelvaartweekend 2012, dag 3
Waar is m'n kaas?
Na een wonderbaarlijk goede nachtrust - gezien de ligging van de camping vlakbij een drukke weg - worden we toch alweer vroeg gewekt. Deze keer niet door een koor van zwartkopjes, maar door de houtduiven, die maar blijven roepen: "mijn opa is dood" (ezelsbruggetje voor de beginnende vogelaar). Ook deze morgen zijn de tenten weer vrijwel helemaal droog, zodat ze snel ingepakt kunnen worden. Bijzonderheid: deze keer zijn Marja en Margreet er het eerste mee klaar!
Hemelvaartweekend 2012, dag 2
Hinter die Männer an!
Zo antwoordde Laura S. in haar beste Duits, toen de campingbaas vroeg waar we heen gingen. En natuurlijk werd het een soort slogan die laatste 2 dagen. Na iedere pauze klonk in koor: "Hinter die Männer an!" Het was ook niet verkeerd om achter Jan aan te lopen, want de routes waren zoals gebruikelijk weer heel mooi. Achter Peter aanlopen gebeurde minder tot niet, want dan verstoorde je zijn plaspauzes.
Hemelvaartweekend 2012, dag 1
Nasi eten rond het kampvuur
Een mens moet keuzes maken in het leven. Wat gaat er wel en wat gaat er niet mee in de rugzak? Dat geldt voor elk kampeerweekend, maar nu helemaal, want de temperatuur varieert van 0° C tot zo’n 20°C. Dus wat wordt het: de zomer- of de winterslaapzak? Ik blijk niet de enige te zijn die met deze vraag heeft geworsteld.
Koffie met cabaret en de gelaarsde lapjeskat
Ja, het was lachen geblazen op zaterdag 28 april, hoewel wakker worden met veel regen en wind weinigs goeds beloofde. Volgens de buienradar was het na tienen droog in het loopgebied, en dat klopte: in Gieten goot het niet. Met z’n achten op pad met een verrassende, niet ingeplande, koffiestop na driekwartier. Bineke, een vriendin van Janny en Wim stond net buiten toen we langs liepen. Voor de grap nodigde ik ons uit op de koffie en ze vond het leuk! Dus zaten we binnen de kortste keren met de schoenen uit op een heerlijke bank in een knusse kamer met prachtig uitzicht over de landerijen en was er koffie met een biscuitje. We werden lekker gemaakt met een nog te bakken cake en een al gebakken, maar reeds verorberde frambozentaart, maar dit was ook goed.
Natuur en de A7
Ter hoogte van Leek bevinden zich aan weerszijden van de A7 twee natuurgebieden die de moeite waard zijn: de Lettelberter Petten en het Leekstermeer aan de ene kant en Polder Vredewold tussen Oostwold en Enumatil aan de andere kant. Toch gaan natuur en A7 niet erg goed samen: je moet eroverheen, onderdoor of langs en overal hoor je de auto’s.
Herrezen
Peter loopt weer als een kieviet, Wim heeft daar nog een stok voor nodig en Anthonie een zonnebril en doorzettingsvermogen. Na een jaar is ze er gelukkig weer bij. Ze gaat meteen voor de 26 kilometer en laat zich niet van de wijs brengen door de hindernissen in het parcours. Ze loopt als vanouds in de voorhoede en lijkt geen enkele moeite met het tempo en de afstand te hebben. Hulde en fijn dat je er weer bent.