Op de vergadering van de tochtencommissie had Thea ons jammerlijk op de hoogte gebracht van haar voornemen te stoppen met voorlopen. Een van de redenen was het gedoe en geregel van auto’s uit Groningen, terwijl zij in Drachten woont. Van de weeromstuit stonden er nu 4 auto’s en 6 BBtjes op het station, ook dat gaf dus wat geregel en gedoe maar we hadden wel vaker met dit bijltje gehakt en probleemloos kwamen we aan in Eastermar, waar nog eens 6 Bbtjes klaar stonden, onder wie buurvrouw Maria, die al een tijdje met blessures te kampen heeft en vandaag een stukje mee zou lopen. Ook Iet was voor het grootste deel weer van de partij.

Dat het regendebacle van twee weken terug nog vers in het geheugen lag, bleek uit de overdaad aan voorzorgsmiddelen in ieders rugzak. Grote poncho’s en regenpetjes, extra sokken, Janny had haar nieuwe regenjas maar vast aangetrokken, Margreet S had voor de zekerheid alles in plastic verpakt en behalve Margreet D en Frieda droeg iedereen een lange broek zodat de regen niet weer in de schoenen kon druipen. Maar oh wonder, op een enkel onbetekenend buitje na bleef het droog, werd het zelfs zonnig en konden we genieten van prachtige, blauwe Hollandse wolkenlucht.

Toch zou het eerste gedeelte van de wandeling niet geheel vlekkeloos verlopen, met dank aan ondergetekende. Ik bedacht opeens, lopend langs een mooi slootkantje, met grote schrik dat ik mijn telefoon, met pasjes en al op mijn auto had laten liggen. Paniek! En wat te doen? Gerrit (die zich vandaag als enige man wat verloren voelde) belde Thea, die een aardig eind voorop liep, Thea kwam terug lopen en dit keer was goede raad gelukkig niet duur, aangezien buurvrouw Maria, die de omgeving goed kent, werd ingeschakeld om met de groep door te lopen, zodat Thea met mij terug kon. Hotske zei nog bemoedigend dat ze voelde dat het goed kwam en dat had ze goed gevoeld want de telefoon lag er nog, pfffft!!

Thea schudde vervolgens een alternatiefje uit haar mouw zodat we ons na een uurtje weer bij de rest konden voegen in het café van Eastermar. Die 8jes wandeling kwam vandaag wel heel goed van pas. We lieten ons de kakelverse oranjekoek uitstekend smaken en vertrokken voor het tweede, langere gedeelte van de 8jes route. Tot een kreet van Frieda ons weer tot stilstand bracht: ze was vergeten haar tweede kopje koffie af te rekenen. Oké, we wachtten wel even.

Na ook deze gedane zaken konden we volop genieten van de prachtige wandeling in het mooie Friese landschap: slootjes met pijlkruid en kikkerbeet, bermen met o.a. wilgenroosjes, rolklaver, boerenwormkruid en een ons allen onbekende plant met de welluidende naam Hemelsleutel, veel libellen en waterjuffers, het kon niet op! Om aan de 22 kilometer te komen maakten we nog een mooi extra rondje, met z’n negenen nu, en tegen half 5 zaten we voor de nazit weer op het zonnige terras in Eastermar. 

Thea werd uitvoerig bedankt, we zullen haar mooie wandelingen in Friesland missen.

Marja