De woensdagclub blies de wandeling af, omdat storm Poly over het land raasde. Voor de zaterdag erna werden temperaturen boven de 30 graden verwacht. Is het dan verantwoord om te wandelen. Oververhitting, uitdroging, zonnesteek. Veurloper Marja twijfelde, ‘trek ik dat wel’? Margreet S. zag het helemaal zitten. En ik wilde ook wel mee. Het probleem loste zichzelf op.

Om iedereen te bereiken, een in onze ogen noodzakelijke voorwaarde, hadden we Janny nodig. En die zat lekker in Noorwegen en ga je niet lastigvallen. Dus: we gaan gewoon, we moeten. Tempo aanpassen, beetje minder kilometers, zoveel mogelijk schaduw en veel water drinken. 7 hittebestendige BB-tjes durfden het aan. Ellie in een mooi jurkje en Manon met een stijlvolle strooien hoed met strik.

Voor we op pad gingen mocht Peter op de foto. Een groepje jongens en mannen deden een puzzeltocht. 1 opdracht was een foto maken met iemand die ouder was dan 60. We zeiden dat we allemaal onder de zestig waren, maar daar kwamen we niet mee weg. Ze zouden de foto niet op social media zetten.

Het was eigenlijk heerlijk weer, omdat er een aangenaam oostenwindje waaide en het niet benauwd was. Marja sneed de open zonnige stukken af en binnen de kortste keren zaten we aan de koffie met appeltaart of monchoutaart. De ober met de mooie schoenen was er niet, maar binnen stonden wel heel veel oude radio’s.

De temperatuur steeg en hoewel Marja probeerde zo veel mogelijk de open vlakte te vermijden, ontkwamen we niet aan hete stukken door het mulle zand. In die omgeving met het uitgestrekte Holtingerveld, het Uffelter binnenveld en de vlakte met de Havelterberg ontkom je daar niet aan. Maar de schaduw van de grote eikenbomen en het water van het Meeuwenplas gaven verkoeling. We maakten een korte excursie naar het stille en prachtige Brandeveen met heel veel blauwe juffers en oranje rode bodem. Een natte hond zonder baasje kwam ons tegemoet. We hadden allerlei fantasieën over dat baasje: verdronken in de plas en de hond kwam nog iedere dag rouwen? Of gewoon zijn dagelijkse zwemuitje in zijn uppie.

Zoals altijd wogen de laatste loodjes het zwaarste en voelden de 2,5 kilometer naar de kroeg als minstens 5. Bij de kroeg stond dat de Klaverbladwandeltocht van Uffelte afgelast was: te heet. Wij voelden ons met 20 kilometer in de benen ware helden. Wel heel plakkerig en vooral de mannen hadden rode koppen. Het bier siste naar binnen. Oh, wat is dat lekker zo’n koud biertje, zelfs als er geen alcohol in zit.

De auto stond te bakken in de zon, het was er 54 graden en het stuur was bijna te heet om aan te raken en de limoncello van Ellie had bijna het kookpunt bereikt, dat wordt hard werken voor de vriezer.

Mariette