Acht keer een B

2 van Berend Botje. De weg was vooral recht, dus we kwamen weerom. 2 van BB’tjes en 4 van blessureleed aan been, bil of bot. We liepen met 16 een rondje Zuidlaardermeer onder leiding van Janny en Yolanda. Er waren 2 nieuwelingen (Marianne en Nienke), 2 ouderlingen (Tea en Karin), 2 dappere dames, die de Groninger 4-daagse in de benen hadden (Ellie en Yolanda), 2 geblesseerden (Ellie en Marja) en 2 mannen (HP en Peter). Een mooi gezelschap en mooi weer.

We liepen vanaf de Brink via de Bloemert door het Midlaarderbos naar het haventje van Noordlaren en over de dijk via de vogelkijkhut naar het pontje. Voor velen de reden om mee te gaan. Het Drs.P-gevoel waarschijnlijk. Het is ook leuk die sfeer op en rond zo’n bootje. Jammer is dat je niet meer zelf hoeft te draaien om de overkant te bereiken, maar met 1 druk op de juiste knop in een vloek en een zucht heen en weer bent. Het was rond koffietijd dat we langs het terras van Meerwijck liepen. En we liepen er letterlijk langs. De veurloper had andere plannen en beloofde na nog 3 kilometer koffie. We moesten het toch eerst verdienen, zei ze met een glimlach.

Helaas voor de veurloper en zeker ook voor ons was de Leine gesloten: besloten feestje. Shit! Dan maar een picknick in de natuur. We ploften met zijn allen op een pad met aan de ene kant hoog riet en aan de andere kant struweel. Er kon niemand langs. Het leek de blokkade van de A10 wel. Een wandelduo wurmde zich door het riet, maar voor een meneer op de fiets moesten we de benen optrekken, zodat hij met de fiets aan de hand tussen ons door kon slalommen. Hij vond het wel komisch.

De geblesseerden haakten af en wij gingen over een slingerend fietspad door het natuurgebied Hunze en Aa’s Zuidoever richting de Groeve. Dit was voor mij nieuw. Mooi en geel van het Jacobskruiskruid. Er staan ook dikke villa’s langs de Oostermoersevaart in de Groeve, die je nooit ziet als je erdoorheen rijdt. We staken de brug over naar het Tussenwater en begonnen aan de laatste 5 kilometer. Het viel niet mee, het was warm, de ondergrond was robbelig en iedereen, behalve de nieuwelingen, was moe. De ganzen die met tientallen onder veel lawaai op de vleugels gingen hielden ons wakker en op de been, evenals de vele zwanen. De door Thea beloofde steltkluut was in geen velden of wegen te zien. Het Zuidlaarderbos gaf wat verkoeling en om 4 uur en na ruim 22 kilometer veroverden we met moeite een paar tafeltjes op het terras. We hadden allemaal dorst. We hadden het weer gered. Ik verblijdde de busgangers op de valreep met druiven uit onze kas. Wim kwam met de auto om een pompoen van 10 kilo te vervoeren en Janny mocht ook mee. Karin was blij met een kleinere uitvoering en ik was blij dat we de oogst kwijt waren. Er liggen zeker nog 5 van de 10 kilo joekels in de moestuin.

Mariette