De Boetenbaintjes
Bb-tjes zijn enorm goede babbelaars, maar tijdens deze wandeling zal blijken dat het weer sterk van invloed is op onze babbelneiging. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen, namelijk op de parkeerplaats van Brasserie De Kastanjehoeve.
Vanaf hier starten 9 Boetenbaintjes onder leiding van veurloper Manon, die aan de hand van delen van het Drenthepad en de Hunenweg een rondwandeling heeft bedacht. Van Glimmen via Haren naar Paterswolde en via het Friese Veen weer terug.
De weerapp belooft dat het een mooie wandeldag gaat worden met hier en daar een buitje. Na een stukje Rijksweg steken we al snel het bos in en kunnen we voorlopig de bordjes van het Drenthepad volgen. We hebben nog maar nauwelijks doorgenomen wie er niet is en waarom of de eerste druppen vallen naar beneden. Even later is het best wel een serieuze bui. De regenjacks, -broeken, plu's en poncho's worden aangetrokken. Manon merkt op dat het in regenkleding meteen een stuk stiller is en komt met een poëtische verklaring die ik niet snel zal vergeten: “Iedereen zit in z'n eigen muts”!
Gelukkig kunnen de mutsen snel weer af en babbelen we weer over vakanties die geweest zijn en die nog gaan komen en over de voordelen van een poncho met mouwen. Al pratend belanden we ineens in Haren en wandelen we via een groene laan richting het strandpaviljoen waar een tafel voor ons is gereserveerd. Jan neemt z'n gebruikelijke appelpunt en ik waag mij aan een punt met een ingewikkelde naam, maar er zat mango in en hij was erg lekker.
We hebben het paviljoen nog maar net verlaten of we zien een prachtig zwanenpaar in een plas met groene waterplanten. Daarvan is het in eerste instantie niet duidelijk of het nu om Krabbenscheer of Waternavel gaat, maar het blijkt toch echt Krabbenscheer te zijn. Gelukkig maar, want die Waternavel is een vervelende exoot. Voor je het weet zit het water er vol mee. Als je daar met je roeibootje doorheen moet ben je wel even bezig weet Yvonne. Ondertussen is het gebied waar we doorheen lopen nog mooier geworden dan het al was. Via een sluis of gemaal hebben we de ecologische verbindingszone bereikt. We lopen langs het prachtige Friese Veen en laten in een vogelhut een buitje over ons heen trekken. Niet te zien, maar wel leuk om te weten: aan de overkant van het meer heeft een zeearend zitten broeden. Misschien wel het beste bewijs dat natuurgebieden met elkaar verbinden werkt.
Via landgoed Vennebroek, ook al zo mooi, langs mijn favoriete villa, verlaten we dit gebied en komen in landgoed De Braak. Dit heeft een heel ander karakter. Via statige lanen met mooie zichtlijnen lopen we een gang in van beuken waarvan de toppen in elkaar zijn gevlochten. Met dank aan Wikipedia: dit heet een berceau.
Daarna lopen we richting de witte molen die je altijd ziet als je van Groningen naar Assen rijdt. We wandelen door de weilanden waarvan één veld bevolkt wordt door jonge koeien die wel erg nieuwsgierig zijn naar die vreemde diersoort die langs hun wei loopt. Komt het door het wapperen van de rode poncho? Eén van de koeien komt doldriest op ons afgerend, maar stopt nog net op tijd voor het hek...pjoe!
Daarna is het nog maar een klein stukje naar Glimmen. Net aangekomen in Glimmen komt de bus al aanrijden. We nemen afscheid van Janny en Hotske en de rest loopt door naar de parkeerplaats. Peter en Mariette verrassen ons deze keer met stoofperen. In een mum van tijd is de kofferbak leeg. We bedanken Manon voor de heerlijke wandeling en gaan er weer vandoor, ieder in z'n eigen muts!
Erna