Een nieuwe lente, een nieuw geluid.
De beginregel kennen we allemaal, de rest is te lang, 481 regels. Maar het blijft een ode aan de natuur en begint met de geboorte van Mei, de dochter van de zon en de maan. 

Zaterdag was een echte Gorterdag: het fluitekruid stond weelderig en manshoog in bloei met haar mooie fijne bloemen, net kant. Zo nu en dan gemengd met knalgeel koolzaad of mosterdzaad. De meidoorn stond eveneens volop te pronken en te geuren. De weilanden waren geel van de boterbloemen en volgden de paardenbloem op met hun pluizenbolletjes. De veldleeuwerik jubelde hoog in de lucht, kieviten verdedigden hun nest tegen de kraaien, grutto’s waren ook luidruchtig aanwezig en de koekoek liet luid en duidelijk van zich horen. De zon was er, evenals wolken, en een aangenaam windje. De natuur op zijn mooist.

12 BB-tjes genoten van al dit moois in 2 lussen van 12 kilometer rond Zuidlaren onder de deskundige leiding van Margreet D. en Marieke. Het viel niet mee om Zuidlaren uit te komen, want er stonden hekken in de weg. Het eerste hek was een onneembare hindernis en iemand had zijn frustratie al uitgeleefd, gezien de lege en kapotgeslagen bierflesjes. Het tweede hek werd bedwongen met lenigheid en capriolen. En toen waren we in de natuur en liepen over bekende en onbekende paden richting Schipborg en via het terrein van Dennenoord en door een voor mij onbekend bos terug naar Zuidlaren.

De dames hadden de plaatselijke bakker gekozen als koffiestop, nou ja bakker. Het was een uit de hand gelopen bakkerij met een groot terras, een afdeling belegde broodjes en een hele ruime winkel, waar de keuze uit de taartjes bijkans onmogelijk was. Ze hanteerden een ietwat onduidelijk en onhandig logistiek systeem, maar het kwam allemaal goed, en het was heerlijk. Annemiek zocht liefhebbers voor een Zuidlaarder bol, want als je er 3 kocht kreeg je een aanzienlijke korting; Laura en ik offerden ons op. Om de feestvreugde te verhogen kwam Martha langs en poogde de wandelclub om te zetten in een fietsclub. Er was vooralsnog weinig animo. Ze liep nog een stukje mee en ging samen met Annemiek in Midlaren terug.

Met 11 gingen we verder naar het Zuidlaardermeer, bestegen het Hoogholtje in de Groeve en kwamen terecht in natuurgebied Tusschenwater, onderdeel van de herinrichting van het Hunzedal. Een prachtig water- en moerasgebied, dat tevens dient als waterberging. Het miegelde er van de meeuwen en eenden, en de grutto’s en kieviten dus. En Martha was er ook al weer, op haar mooie elektrische fiets. Ze wilde nog even benadrukken hoe mooi en fijn en snel en gemakkelijk fietsen is, denk ik.

Jan ontdekte een bijzondere vogelverschrikker, of liever 2. Een boer met een hooivork die rare geluiden maakte en een boerin die kon vallen en opstaan. Kunst?

Oh, de gespreksonderwerpen waren het naderende Pinksterweekend in Duitsland en de Vierdaagse in Nijmegen. Manon gaat meedoen en is aan het oefenen, Yolanda werd ook al enthousiast en de tips van Marieke en Willemien waren welkom.

De nazit was in Zuidlaren, waar een gedienstige serveerster onze plek op de stoep inrichtte en de drankjes waren voorzien van schattige kleine pannetjes met zoutjes, die schoon op gingen. Natuurlijk werden Marieke en Margreet hartelijk bedankt voor deze prachtig wandeling van 24 kilometer.

Mariette