wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Twee uitspanningen waar het goed toeven was in het kampeerweekend. Klantvriendelijk, gastvrij en gezellig. Bij tante Sjaan dronken we op zondag uitgebreid koffie, vergezeld van heerlijk gebak.

Bij Joris dineerden we langdurig en lieten twee keer frieten en salades aanrukken. Jammer was dat deze heerlijkheden het eind van de tafel niet altijd bereikten.

Een stuk minder tevreden waren we over ‘Het kleine verschil’, waar we zaterdag koffie dronken. Een buitengewoon sjagrijnige en kortaffe serveerster, die ons begroette met de mededeling dat we de coronacheck niet voor haar deden, maar voor onszelf. Ze kan haar tent beter het grote verschil noemen. De koffie was trouwens verrassend lekker. Omdat we nergens meer apart mochten afrekenen stelde Jan zich beschikbaar als financier en nam Peter de administratie voor zijn rekening. Heel comfortabel eigenlijk. Tot zover het consumptieve deel.

We vertrokken zaterdag om 9 uur met 3 bomvolle en volgeladen auto’s naar Nunspeet, waar de rest ons opwachtte, zodat we met 13 BB-tjes op pad konden. Marja had het adres in haar tomtom gezet en dacht dat 3 letters van de straatnaam voldoende waren, had niet goed opgelet en kreeg als eindbestemming Passiebloemstraat ipv Pasopweg. Ze zal de volgende keer beter oppassen. Janny liep als een ervaren veurloper met de gps voor de troepen aan en leidde ons door mooie bossen en over uitgestrekte heidevelden. De heide was bijna uitgebloeid en de bosbessen waren op en overal zag je verwoestende sporen van wilde zwijnen. Het was, zoals altijd, het mooiste weer van de wereld.

TentjesnunspeetOm half 5 joegen we een eenzame fietser met een klein tentje de schrik op het lijf, door met 8 tentjes en 11 personen naast hem neer strijken. Hij onderging het lijdelijk en had ook eigenlijk weinig last van ons. De bijbehorende picknicktafel lag binnen de kortste keren vol met tasjes, en shirtjes en rugzakken. Een half uur later was alles ingericht en zaten we in de laatste zonnestralen aan een tafel, die vol lag met nootjes en chips en flessen wijn.

Na de eerder genoemde copieuze maaltijd en een laatste slokje, lagen we op tijd in bed. Ik dacht dat ik wolven hoorde, maar volgens de deskundigen (Thea, Tea en Jan) waren het burlende herten. Frieda had in geen tijden zo lekker geslapen zonder eruit te moeten om te plassen. Dus weet ze nu het recept om van haar slaapproblemen af te komen: s’avonds weinig drinken, met uitzondering van een glaasje baileys en het droomdrankje, een klein tentje, 2 matjes van Wim en goed gezelschap.

Op de camping bleek de droomcamper van Willemien te staan, Ventje genaamd, hij werd uitgebreid bewonderd en de trotse eigenaren werd de hemd van het lijf gevraagd. Eigenlijk had ie maar 1 minpuntje; hij had Meisje moeten heten.

Om 10 uur op pad met veurloper Peter. En alweer hadden we het mooiste weer van de wereld en liepen we afwisselend door het bos en over heidevelden en uitgestrekte zandverstuivingen en beklommen zelfs duinen, zodat je je aan het strand waande. Na de koffie bij de tante Sjaan, waar we ook gebruikt maakten van Sjaanitair, leverde de route zo nu en dan problemen op, omdat veel paden eigen weg met verboden toegang-bordjes hadden of omdat het gebieden waren waar de edelherten zonodig moesten rusten. Peter liet zich niet uit het veld slaan en leidde ons via andere paden naar het Verscholen Dorp en via de eindeloos lange Pasopweg naar de auto’s.

Natuurlijk moest er voor de lange reis nog geplast worden, waardoor Tea Snippe nog een grap uit kon halen. Thea en Annemiek zaten op het toilet en Snippe riep met zware stem “logeert u wel op de camping? Anders mag u geen gebruik maken van het toilet”.

Na uitgebreide bedankjes, totziensjes en goedereisjes, en de ‘rekening volgt’ reden we over zonnige en rustige zondagswegen naar huis. Het was een super-top weekend.
Mariette

PS. Ik wil jullie het anagram dat Kees van Kooten van Marc Rutte maakte niet onthouden: kamertrut.